این همه لاله که سر برزده از خاک من ست

پاره های جگر سوختهٔ چاک من ست

درد عشاق ز درمان کسی به نشود

خاصه دردی که نصیب دل غمناک من ست

استخوان های من از خاک درش بردارید

باغ فردوس چه جای خس و خاشاک من ست؟

همه کس را به جمالش نظری هست ولی

لایق چهرهٔ پاکش نظر پاک من ست

باغبان، چند کند پیش من آزادی سرو؟

سرو آزاد غلام بت چالاک من ست

دی شنیدم که یکی خون مسلمان می ریخت

اگر این ست، همان کافر بی باک من ست

دوستان گر سر درمان هلالی دارید

شربت زهر بیارید، که تریاک من ست